Zo blij als een ei
De tijd gaat snel. Ik geef alweer 18 jaar fotografies in Frankrijk. En een leuk nieuwtje. Eerdaags ga ik ook op een Frans Lycee fotografies geven. Voor jeugd van 17-21 jaar. Daar ben ik heel erg blij mee. En dan ineens 17 personen in mijn klas, wauw! Met jonge mensen werken geeft mij heel erg veel energie en inspiratie. En dan word ik een blij ei. Maar daar ging het niet over. Ik wilde schrijven over echte eieren.
Achttien jaar geleden begon ik tijdens toen alleen nog maar basis cursussen om de cursisten eieren te laten fotograferen. Maar net een nieuwe bussines opbouwend begon ik al heel rap achter mijn oren te krabben. Wat keken al die cursisten toch chagrijnig? Bleek dat ze niet snapten waarom ze na 1000 kilometer rijden op de derde dag een ei moesten gaan fotograferen. En ik uitleggen nadat dit eigenlijk al was gedaan in de voorgaande les waarom licht beheersing zo belangrijk is. Wat is mooi licht? Waarom en wanneer is licht niet mooi? Wat kun je doen met licht? En nog veel meer redenen. Maar als de cursisten dan achter hun tafeltje stonden om voor het eerst een ei goed te fotograferen waren ze zonder uitzondering na korte tijd behoorlijk chagrijnig aan het worden. Alsof ze zich voor paal voelden staan.
Het is de eerste en laatste keer dat ik om die reden een oefening heb vervangen. Vanaf dat moment werden het portretten. Terug naar het ei hierboven. Dat gebruik ik tijdens de basiscursus fotografie om te laten zien dat je schaduw nodig hebt om iets te kunnen zien. Iedere cursist heeft van mij die les gehad. 18 jaar lang. Ook al werden er geen eieren meer gefotografeerd.
Het is de eerste en laatste keer dat ik om die reden een oefening heb vervangen. Vanaf dat moment werden het portretten. Terug naar het ei hierboven. Dat gebruik ik tijdens de basiscursus fotografie om te laten zien dat je schaduw nodig hebt om iets te kunnen zien. Iedere cursist heeft van mij die les gehad. 18 jaar lang. Ook al werden er geen eieren meer gefotografeerd.
Omdat ik nogal eens out of the box denk heb ik later cursisten tijdens een oefening van de Flickr groep die ik heb appeltje eitje laten fotograferen. Representatief voor iets wat makkelijker is dan dat het soms lijkt. Bovenstaande foto is heel erg makkelijke te maken. Zonder nabewerking uiteraard. Maar alweer heeft een ei de hoofdrol. Eieren zijn zo leuk, handig en goedkoop. Je kunt er van alles mee. je hebt geen dure horloges, messen of wat dan ook nodig om heerlijk te kunnen fotograferen. Alles is bruikbaar, maar een ei is wel heel erg bruikbaar. Daar word ik blij van.
En gaat het een een keer kapot, geen nood aan de man. Dan kun je hem nog steeds fotograferen. Beetje ander licht, ander ondergrondje en hoppakje weer een ei foto, maar wel heel anders. Dit hele verhaal kan ook alweer gelezen worden als een soort bron van inspiratie. Moet je kijken hoeveel je kunt doen met een onderwerp. Niet normaal. Die eieren. En dan te bedenken dat ik ook al 18 jaar een les klaar heb staan die ik nog nooit heb gegeven. Het ei van Colombus!!!! Niemand is daar nog aan toe gekomen. Bizar. Ik heb gewoon nog reserve lessen met eieren. 18 jaar nadat ik het eerste ei eruit haalde. En ze blijven maar terugkomen die eieren. Het lijkt wel onkruid.
Alweer een kapot ei. Nu niet op een witte ondergrond maar op een zwarte. Dat is extra lastig.Want zwart werkt niet echt met ene doorzichtige eidooier. Dus een extra reden om het eens te proberen. En dan lukt het me ook nog het ei te laten zweven zonder nabewerking. Ben ik dan Hans Klok? Ja eigenlijk wel. Als een echte goochelaar laat ik je niet zien waarvan ik niet wil dat je ernaar kijkt. De essentie van goochelen. Man, man het houdt niet op met die eieren.
18 jaar geleden liep ik als het ware op eieren. Nu niet meer. Ik weet wat goed voor je is om echt goed te leren fotograferen. En eieren zijn bijna mijn beste vrienden. En dan heb ik het nog niets een gehad over afwijkende eieren.
Er is hier een lokale ondernemer die van struisvogeleieren lampen maakt. De rugbybal staat ernaast om potentiële klanten enig idee te geven hoe groot een struisvogel eilamp is. Alweer eieren, je zou er bijna melig van worden. Drie in één foto en een rugbybal. Dan vraag ik me weer af wat zou er gebeuren als ik het weer anders ga doen. Terwijl ik al zoveel eieren heb gefotografeerd. Zou het ook nog anders kunnen?
Ja alweer een ander ei. Een half ei zowat, en toch is hij er helemaal. Die had ik nog niet gehad. En spelen met licht en schaduw en vormen. Kortom je bent niet snel klaar met een ei. Er is zoveel mee te doen. En nou is dit nog maar met een dom ei. Gewoon een heel simpel huis-tuin- en keukenei. Moet je nagaan wat het wordt als ik iets ingewikkelders ga kiezen. Kortom je bent nooit klaar met een onderwerp. Studeren, nadenken, uitproberen en wie weet. En daar word ik een blij ei van.